خدایا ! من همانم که گاه خندانم، و گاه گریان.
گاه شکرگزارم، و گاه درحال گله کردن.
گاه بنده ی توام، و گاه بنده ی خویش!
خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاه های همواره ام،
گاه شکرگزارم، و گاه درحال گله کردن.
گاه بنده ی توام، و گاه بنده ی خویش!
خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاه های همواره ام،
بیماری نامتعادل که همیشه به نسخه ی طبیب خویش عمل نمی کند!
اسیر خویشتنم؛
اسیر خویشتنم؛
و گاه و بی گاه های اسارت گونه ام مرا در برگرفته است...
معبود آزاده ام!
معبود آزاده ام!
بند های گاه ها و بی گاه های زندان تنم را... از هم جدا كن!
مرا به آغوش خویش دعوت كن! که تشنه ترینم به آن...
تمام این گاه و بی گاه های مدامم را، ببخش...
تمام این گاه و بی گاه های مدامم را، ببخش...
به حق خدایی همیشه پایدارت!
الهی آمین...
الهی آمین...
نظرات شما عزیزان: